Το παιδί της γειτονιάς
“Ήσουν το παιδί της γειτονιάς!” μου είπε μια συγχωριανή μας όταν με είδε. Θα είχαν περάσει δέκα χρόνια, μάλλον, από τότε που είχαμε δει η μία την άλλη.
Ήταν εκείνη την περίοδο που πηγαινορχόμουν στην Ποταμιά αρκετά συχνά, διότι ήμουν μέλος μιας επιτροπής για την εκεί δόμηση ενός μουσείου για το χωριό. Η προσπάθεια αυτή εν τέλει δεν είχε ευοδωθεί, δυστυχώς. Όμως, η εμπλοκή μου στην πρωτοβουλία αυτή, μου έδωσε στην πορεία την ευκαιρία να γνωρίσω εκ νέου το χωριό μου, το οποίο όχι μόνο αγαπούσα, άλλα επίσης το θαύμαζα για το τι συμβολίζει.
Για μένα, η Ποταμιά είναι σαν μια ανωμαλία στο νότιο μέρος του νησιού μας, ένας τόπος όπου κάποιοι Τουρκοκύπριοι ποτέ δεν έφυγαν και ουδέποτε έπαυσαν να ζουν μαζί με τους Ελληνοκύπριους συγχωριανούς τους.
Λόγω του διαζυγίου των γονιών μου όταν ήμουν 18 χρονών, δεν επισκεπτόμουν το χωριό και πάρα πολύ συχνά και φυσικά, παρόλο του ότι εκεί έζησα τα εφηβικά μου χρόνια, ήταν σαν πως και δεν ήμουν εκεί, αφού περνούσα όλο μου το χρόνο με φίλους στη Λευκωσία. Ήταν εκείνα τα χρόνια, που αν ζούσες ή αν ήσουνα από χωριό δεν ήταν καθόλου ‘κουλ’.
Η Ελευθερία ήταν αυτή που μου είχε πει αυτά τα λόγια τα οποία με συγκίνησαν τόσο πολύ. Μάλλον σε κάποια άλλη φάση της ζωής μου δεν θα τα εκτιμούσα τόσο πολύ, άλλα εκείνη την στιγμή τα λόγια της πραγματικά είχαν ‘μιλήσει’ στη ψυχή μου και έκτοτε παρέμειναν μαζί μου όλα αυτά τα χρόνια.
Προτού ξεκινήσω να γράφω αυτή την ιστορία, ήταν λες και τα καλά λόγια της Ελευθερίας ήταν ενσωματωμένα στην μνήμη μου. Τα σκεφτόμουν επανειλημμένα τα τελευταία χρόνια, καθώς αμφισβητούσα την ταυτότητα μου.
Εκείνη όμως η στιγμή με την Ελευθερία ήταν για μένα κάτι που συμβολίζει πλήρως την Ποτάμια και την ψυχή της. Στην τελική μπορεί να με συμβολίζει και εμένα. Ήμουν ένα παιδί, όπως κάθε Κυπριόπουλο.
Η Ποταμιά είναι ο μόνος τόπος μου πράγματι νιώθω ότι γνωρίζω τον εαυτό μου, όχι επειδή μπορώ να τον ορίσω εθνικά, αλλά επειδή είναι ένα συναίσθημα που νοιώθω. Σε αυτό το χωριό δεν υπάρχουν ταμπέλες και κάνεις δεν χρειάζεται να μου υποβάλει οποιεσδήποτε ερωτήσεις για το τι είμαι.