Οραματιζόμαστε το μέλλον μας
Χάρτης της Κύπρου από το 1975 (η διαχωριστική γραμμή από τον πόλεμο του 1974 δεν υπάρχει)
Η τρέχουσες διαπραγματεύσεις μας ταρακούνησαν και έκαναν όλους να κοιτάξουμε ξανά κάποιες δύσκολες αλήθειες.
Σ’ αυτό το σημείο, μπορεί πραγματικά ο μέσος Κύπριος να φανταστεί το πώς θα μοιάζει μια επανενωμένη Κύπρος, ακόμη και πρακτικά; Στο μυαλό μας ο χάρτης της Κύπρου είναι γεμάτος από διαχωριστικές γραμμές και οδοφράγματα. Φανταστείτε λοιπόν μια Κύπρο στην οποία θα μπορούμε να μετακινούμαστε από την Λευκωσία στην Αμμόχωστο πιο γρήγορα, διότι δεν θα υπάρχουν σύνορα/γραμμές που θα διακόπτουν τη διαδρομή μας.
Αυτό με φέρνει σε ένα σύνθημα που έχουμε όλοι ακούσει και διαβάσει εδώ και χρόνια, στο νότιο τμήμα του νησιού, τουλάχιστον: «επιστροφή όλων των προσφύγων στα σπίτια τους». Το ότι υπάρχουν δεκάδες χιλιάδες Ελληνοκύπριοι πρόσφυγες στο νότιο τμήμα του νησιού είναι πράγματι ένα πολύ θλιβερό γεγονός, και επίσης το ότι υπάρχουν χιλιάδες Τουρκοκύπριοι που έζησαν την προσφυγιά, είτε στις αρχές του 1960 ή το 1974/75.
Ο Διονύσης Διονυσίου, δημοσιογράφος στην Ελληνόφωνη εφημερίδα «Πολίτης» προβληματίστηκε γι’ αυτό το επίκαιρο θέμα, ρωτώντας εάν Ελληνοκύπριοι πρόσφυγες οι οποίοι έφτιαξαν τα σπίτια τους σε Τουρκοκυπριακή γη, θα ήταν έτοιμοι να σηκωθούν και να φύγουνε, να πάνε να ζήσουν στα σπίτια των γωνιών τους στο βόριο τμήμα του νησιού. Με παρόμοιο τρόπο αναφέρθηκε και σε Τουρκοκύπριους Λεμεσιανούς: «Όταν τους ρωτάς, όμως, αν θέλουν να επιστρέψουν στη Λεμεσό, στον γνωστό τουρκομαχαλά, ελάχιστοι κουνούν το κεφάλι τους καταφατικά.»
Δυστυχώς στο επίκεντρο όλου αυτού είναι ο φόβος, και η άμβλυνση αυτού του φόβου δεν αποτελεί απλώς ένα τελικό στόχο στην επίτευξη μιας λύσης, αλλά κάτι που θα βρίσκεται σε εξέλιξη για πολλά χρόνια.
Και παρόλο που όλοι οι Κύπριοι θα πρέπει να έχουν το δικαίωμα να επιστρέψουν στα σπίτια τους, το πιο επίκαιρο ερώτημα είναι πόσοι απ’ αυτούς θέλουν πράγματι να επιστρέψουν;
Αυτό με φέρνει επίσης στον λόγο για τον οποίο αποφάσισα να αντιμετωπίσω το συγκεκριμένο θέμα, καθώς θυμίζει ένα συγκεκριμένο περιστατικό που έγινε πρόσφατα στην Ποταμιά.
Είχα πάει για επίσκεψη στην Ποταμιά επειδή ένας νέος Τουρκοκύπριος φίλος μου ήθελε να μου πάρει συνέντευξη για το μπλογκ μου και για την εμπειρία μου μεγαλώνοντας στην Ποταμιά. Αποφασίσαμε να κάνουμε την συνέντευξη στο σπίτι μιας συγγένισσας μου και φυσικά η συζήτηση στράφηκε στο ζήτημα των Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων και εάν μπορούν να ζουν μαζί.
Και το ερώτημα που τέθηκε στον φίλο μου από την θεία μου ήταν το εξής: «Εσύ θα μπορούσες να ζήσεις στο νότιο τμήμα του νησιού, στην Ποταμιά, για παράδειγμα;»
Το σημείο που προσπαθούσε να τονίσει ήταν «εσύ σαν Τουρκόφωνος Κύπριος θα μπορούσες να ζήσεις ανάμεσα σε μια κοινότητα στην οποία η πλείστοι μιλούν Ελληνικά;»